Is oogcontact belangrijk: deel 1

Overlaatst kreeg ik een brochure van een lachtherapie in de brievenbus (hetgeen al een bedenkelijk lachje op mijn gezicht toverde). Het zou zoiets zijn dat je eenmaal in je leven moest meemaken, aldus de reclamefolder.

In de brochure raadden ze aan om de dag met een persoonlijke lachsessie te beginnen. Probeer het zelf maar eens, je staat op en forceert jezelf om te lachen. In het begin kan het moeilijk zijn, MAAR er is 1 truc die steeds helpt: krul je mondhoeken naar boven, open je lippen langzaam, zucht en laat iets meer adem op het einde van de zucht ontsnapen. Uiteindelijk lach je spontaan.

Hoe komt dit nu? Dit berust op de hypothese over de gezichtsfeedback. Het stelt dat emoties kunnen versterkt of verzwakt worden door de bijbehorende spieractiviteit in het gezicht te stimuleren. Als je lacht, zul je je beter voelen, als je verdrietig kijkt, kan het moeilijk zijn om aan iets positiefs te denken.

Onderzoek 1
Groep A moest vijf maal 4 minuten transformeren in een “happy state” en het daarbij passende gezicht trekken, groep B kreeg de instructie om verdrietig over te komen tijdens dezelfde tijd en frequentie.
Achteraf werd hun een foto van een boom getoond en moesten de leden van groep A en B een persoonlijke ervaring opschrijven die in hen naar boven kwam toen ze aan een boom dachten.
Groep A bleek positieve ervaringen op te schrijven, terwijl groep B eerder negatieve ervaringen neerpenden

Kunnen we nu de theorie over de gezichtsfeedback koppelen aan oogcontact. De gedragspsycholoog Arthur Aron onderzocht dit verschijnsel:

Onderzoek 2
Arthur zette mannelijke en vrouwelijke studenten, die compleet vreemd aan mekaar waren, samen in een lokaal en vormde paren, man en vrouw.Hij liet hen tegenover mekaar zitten en moesten vier minuten lang in elkaars ogen kijken. Ze mochten niet (glim)lachen, praten ,gekke bekken trekken,...
Na de staarsessie moesten de studenten een soort van enquete invullen en moesten ze hun partner beoordelen. Allen beweerden ze dat hun partner aantrekkelijk was.


Het langdurig oogcontact geeft een gevoel van vertrouwen, eerlijkheid en oprechtheid. Alsook word beschreven dat mensen de beste seks hebben terwijl ze in elkaars ogen verzinken (hoe cliche dit ook moge lijken). Oogcontact tijdens de seks leidt tot een samensmelting van twee personen, zoals ook beschreven is in de Kamasutra.

Dankzij een adrenalinestoot gaan je handen zweten, je gaat sneller ademen, je lichaam begint te gloeien, je pupillen verwijden, ...

Ook andere hormonen zijn aan het werk. Doordat men het oogcontact in verband brengt met seks en liefde wordt ook dopamine en oxytocine afgescheiden in het lichaam. Dopamine is het hormoon dat verantwoordelijk is voor hartstocht en verslaving en oxytocine is het hormoon dat vrijkomt bij het maken van een hechte band (cfr: vertrouwen, oprechtheid, eerlijkheid,...)

De theorie over het oogcontact impliceert dat het bij mensen het gevoel van liefde kan versterken en zelfs opwekken. Dit laatste is vooral het geval bij romantische zielen. Liefde op het eerste zicht heeft dus blijkbaar een vorm van waarheid in zich?

Als je je "in the field" bevindt, maak dan oogcontact en je zal zien dat het zoveel verandert.
Je voelt je zoals je je gedraagt slaat niet enkel op de gezicht, maar op het hele lichaam.
Daar kom ik op terug in een latere blogpost...