Angst om vrouwen te benaderen: Waarom

Mannen die zeggen dat ze nooit angst voelen bij het benaderen van een vrouw zijn leugenaars of spiegelen zichzelf maar wat voor. Iedere man kent het gevoel: je staat in een club of andere sociale gelegenheid, een paar meter verder staat een mooie vrouw (alleen of met vrienden, maakt niet uit).

Je wil die vrouw per se leren kennen en er naar toestappen, maar dan verstokt je lichaam. Je mag nog een half uur naar haar staren, je durft maar niet naar haar toestappen. Waarom hebben we eigenlijk een toenaderingsangst? Hier is een historische reden voor, anders zou er geen hardwired circuit in je brein aanwezig zijn en getriggerd worden.

Hiervoor moeten we even een paar tienduizend jaar de geschiedenis induiken. Stel je voor: we reizen naar een oerdorpje in de Ardennen 45000 jaar geleden. We bedekken ons lichaam met een dierenvacht en wandelen een stam binnen. Vanaf nu zijn we lid van deze stam of maatschappij.

Leden van een maatschappij hebben interacties met elkaar. Je benadert in deze stam een vrouw waarvan je niet weet als ze al bezet is en je bent geen opperhoofd of goed bevriend met het opperhoofd. Stel dat ze al bezet is door het opperhoofd of door een van zijn dichte vrienden. Dan zullen zij met een steen, een stok of een of ander scherp voorwerp aan je hutje staan en BAM voor je het weet ben je de kop ingeslaan. In die tijd zijn er enorm veel mannen vermoord omdat ze de verkeerde vrouw benaderden. Evolutie zorgt voor verhoogde overlevingskansen en ook hier werkt de wet van de sterkste, dank u wel, Darwin.

Er zijn manieren om deze angst te omzeilen want in hedendaagse tijd zul je niet zo snel vermoord worden voor het benaderen van een vrouw (sommige ghetto buurten buiten beschouwing gelaten uiteraard) .

Men kan bijvoorbeeld de angst voor vreemd terrein loskoppelen van de angst voor interactie.

Mannen die de skills nog niet hebben om vrouwen te verleiden, willen vaak vrouwen gaan verleiden in een nieuwe bar, een verre discotheek waar ze nog nooit geweest zijn, ... Bovenop de angst van de toenadering komt dan nog eens de angst van het vreemd terrein. Stel je voor dat ik je naar een bos leidt, ik zeg dat er niemand is en ik laat je alleen in het hart van het bos. Ook jij zou een angst voelen en nerveus worden, daar een mens bang is voor het vreemde (ook instinctief geprint op het brein).

Wat kan men dan doen? Maak van het vreemd gebied een bekend gebeid door herhaling. Het is alom bekend dat bijvoorbeeld de Carré in Willebroek volgepropt zit met aantrekkelijke dames. Ga er een paar keer heen met vrienden, amuseer je, word 1 met de omgeving en ga DAN pas op verleidtoer. Dit kan enkel geschieden door herhaling. Hoe meer je op vreemd terrein komt, hoe sneller je je kan aanpassen en dat terrein binnen je comfortzone kan brengen.

De angst voor de benadering is iets moeilijker op te lossen. Dit kan ook opgelost worden door herhaling, maar daar schrijf ik in mijn volgende blog meer over.